Cairo–Keflavík

Dagurinn tekinn snemma, wake–up call kl. 3 að íslenskum tíma, útskýrir afhverju að við verðum svona þreytt þegar að við komum heim.  Við tókum á móti farþegunum okkar, sem að fengu rauða dregilinn upp að vélinni, í enn einu dressinu.  Við viljum vekja athygli á því að MAS hefur stofnað búningaleigu, búningar frá öllum heimshornum, fjaðrir frá páskaeyju, magadansdress frá Egyptalandi,indverskir búningar o.m.fl.  Farþegarnir okkar voru að vonum fegnir að koma um borð "their home in the skies", enda er Cairo borg sem að tekur mikið úr manni, allt tekur svo langan tíma, í þessari brjáluðu mannþröng! Við áttum 7 tíma flug fyrir höndum, sem að leið ótrúlega hratt.  Farþegarnir vildu mikið spjalla og lýsa ánægju sinni með okkur.  Þeir höfðu mikinn áhuga á hvað tæki við hjá okkur þegar að við mættum heim og höfðu gaman af því að skoða fjölskyldumyndir.  Það myndaðist gífurleg stemmning um borð þegar að við bárum fram eftirréttinn dansandi eftir ganginum í magadansmeyjadressum og varð einum farþega að orði hvort við værum ekki að taka smá sjens með svona marga eldri menn um borð, en það lifðu allir af og var mikið tekið af myndum.  Við höfðum hugsað okkur að taka mjög vel til í vélinni fyrir næstu áhöfn, en það var því miður lítill tími til þess. Eyjan okkar skartaði sínu fegursta þegar að við flugum yfir, snævi þakin og fengu farþegarnir okkar lágflug yfir Reykjavík og nágrenni, urðu þeir yfir sig hrifnir, enn og aftur hafði "cockpittið" slegið í gegn.

Áhöfn2 mætti um borð, fín og flott og var gott að knúsa þau og óska þeim góðrar ferðar. Þetta var hálfgert "dejavu", ekki svo langt síðan að við vorum í þeirra sporum.

Þegar að við komum inn í flugstöðina stóðu allir farþegarnir og farastjórarnir og klöppuðu fyrir okkur. Það mátti sjá tár á hvörmum farþega,farastjóra og áhafnar.  Það voru haldnar þvílíkar lofræður og ekki laust við að við í MAS yrðum hálf feimin.  Við kvöddum farþegana okkar og féllu mörg tár.

Við fórum öll upp í rútu til þess að kveðja Bassa, sem að býr í Keflavík og tóku Berglind og Bassi nokkrar myndir og enn og aftur hófst leitin að lokinu "Bassi hvar er lokið". Við þurftum að biðja um stærri rútu, búningarnir taka sitt pláss.  Þetta var stysta rútuferð milli Keflavíkur og Reykjavíkur sem að farin hefur verið.  Í Reykjavík biðu ástvinir okkar og urðu fagnaðarfundir.  

Áhöfn FI1450 þakkar fyrir sig og kveður.